Όταν το σώμα δεν είναι πλέον σε θέση να εξαλείψει ή να εξουδετερώσει με επιτυχία αυτά τα οξέα, μπορεί να εμφανιστούν διάφορα προβλήματα. Η χρόνια οξύτητα, μειώνει τα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα και δημιουργεί τις συνθήκες που υποβοηθούν τους παθογόνους μικροοργανισμούς να αναπτυχθούν και να πολλαπλασιαστούν , όπως βακτηρίδια, μύκητες, ζύμες (συμπεριλαμβανομένης της Candida) και ιούς. Ο Νομπελίστας Γερμανός ερευνητής Dr. Otto Warburg τιμήθηκε με το βραβείο το 1931, για την ανακάλυψη ότι τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να υπάρχουν σε ένα πλούσιο σε οξυγόνο περιβάλλον.
Αυτοί οι μικροοργανισμοί ζουν με ζύμωση της γλυκόζης, η οποία υπό υγιείς συνθήκες χρησιμοποιείται από το σώμα για την παροχή ενέργειας, και αποβάλλουν μεγάλες ποσότητες γαλακτικού οξέος, που μειώνει περαιτέρω τα διαθέσιμα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα και διαταράσσει την όξινη-αλκαλική ισορροπία. Επιπλέον, χρησιμοποιούν λίπη και πρωτεΐνες για την αναπαραγωγή τους, στερώντας από τα κύτταρα αυτό που χρειάζονται για λειτουργία και αναγέννηση. Με αυτόν τον τρόπο, οι μικροοργανισμοί είναι σε θέση να εξαπλωθούν σε όλο το σώμα, στοχεύοντας σε ασθενείς περιοχές και διασπώντας ιστούς και παρεμβαίνοντας στις σωματικές διαδικασίες που
είναι απαραίτητες για την καλή υγεία.
Διατηρώντας την όξινη-αλκαλική ισορροπία, όλα αυτά μπορούν να αποφευχθούν. Ο ζεόλιθος εξισορροπεί το pH του σώματος και διατηρεί τα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα. Δημιουργεί το βέλτιστο αλκαλικό περιβάλλον για το ανθρώπινο σώμα ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να μπορεί να αυτοθεραπεύθει.